BİR KIZARMAZ YÜZ, YAŞARMAZ GÖZ BÜTÜN SERMAYESİ!…
Gençlik yıllarında hayli inançlı bir insan olan Tevfik Fikret büyük hayal kırıklıkları yaşadıktan sonra ‘tabiat dini’ de dediği farklı bir inanışı şiirlerine yansıtmaya başlar.
İşi, ‘Tarih-i Kadim’ adlı uzun şiirinde şu mısraları yazmaya kadar vardırır:
“Her şeref yapma, her saadet piç;
Her şeyin ibtidası, âhiri hiç.
Din şehid ister, âsüman kurban
Her zaman, her tarafta kan, kan, kan…”
Mehmet Akif dayanamaz, vaktiyle çok sevdiği Fikret’e ‘Süleymaniye Kürsüsü’nden şu cevabı verir:
“Serseri:
Hiçbirinin mesleği yok, meşrebi yok.
Feylosof hepsi; fakat pek çoğunun mektebi yok.
Şimdi Allah’a söver..
Sonra biraz bol para ver,
Hiç utanmaz, Protestanlara zangoçluk eder.” (Zangoç, kilisede çan çalan din görevlisi demek.)
Fikret’e ve onun gibilerin tümüne cevaptır bu…
Eskiler en aşırı sözleri birbirleri hakkında yazar, söyler, sonrasında hafif tertip utanırlarmış…
Şimdikilerde utanma duygusunun zerresi yok.
Bazı meslektaşlarını itibarsızlaştırmak için çete oluşturuyor, en müptezel yalanları üzerine topluca boca ediyor, yaptıkları telefon konuşması karanlık odağın dava iddianamesine giriyor…
Suçüstü oluyor, yine de utanmıyorlar…
Şair Eşref “O suretten hayayı, dest-i hakk tırnakla yolmuştur” mısraını bu tipler için de söylemiş…
Akif de, vaktiyle tanıdığı bildiği nâbekâr (işe yaramaz, nankör, serseri) bir genç için,
“Ekmedim böyle tohum, hergele, nerden çıktın?” demişti.
Benzer tipler için, Akif’in,
”Bir kızarmaz yüz, yaşarmaz göz bütün sermayesi” dediği de bilinir.
Çeşitli Makale ve Yazılarım için:
http://www.turklider.org/TR/DesktopDefault.aspx?tabid=1583 da ” Haluk Cangökçe Gözüyle”
