BAŞBAKANLAR AĞLAMAZ VİCDANI OLANLAR AĞLAR!…

Pazar, Ekim, 2011

581

Ana Sayfa ·Köşe Yazılarından Alıntılar ·BAŞBAKANLAR AĞLAMAZ VİCDANI OLANLAR AĞLAR!…

BAŞBAKANLAR AĞLAMAZ VİCDANI OLANLAR AĞLAR!…
Başbakanlar da ağlar” diyor manşetimiz..
Aslında başbakanlar ağlamaz.
Onlar hükümeti temsil ederler, hükümet dediğin de, “çatık kaş”ı!
“Çatık kaş”ın altındaki gözlerden, hiç yaş damlar mı?
Damlamaz..
Onun için, başbakanlar ağlamaz.
Maddeci felsefeye göre, başbakanlar ağlamaz..
Ağlamamalı..
Kaskatı durmalı..
Onlar sadece çatık kaşlarını göstermeli.
Emretmeli…
İstediklerini alıp, istemediklerini atmalı..
Yeri gelince asmalı.. Yeri gelince kesmeliler..
Örtüyü yasaklayıp, okulları kapatabilmeliler..
Camiye gitmeyi sınırlayıp, Kur’an öğrenimini bile engelleyebilirler..
Onlara sorulamamalı, “Nedir bizim suçumuz?” diye..
Onlar, başbakandır..
Başbakanlar acımaz. Pişman olmaz..
Başbakanlar ağlamaz..
Ama bu Başbakan ağlıyor..
Çünkü onun ayırıcı özelliği, devleti yönetmesinde, hükümeti temsil etmesinde değil..
Onu farkettiren vasfı; içinden çıktığı halkı, gerçekten temsil etmesi..
Halkın vicdanını temsil etmesi..
İnsanlığın hak duygusunu temsil etmesi..
Sizden, içinizden biri o..
Cenaze namazında; bir gün kendisinin de cenaze namazının kılınacağını aklına hiç getirmeyen, vakit namazını kılmadan avluda bekleyenlerden değil..
Cami içine girip, borcunu eda edenlerden biri o..
Cami avlusunda yürürken, ona el uzatanların samimiyetine bakın.
Onun yüzündeki mukabeleye bakın..
Halkın içinden geldiği, ne kadar net.. Ne kadar açık..
Onları temsil ettiği, ne kadar aşikar!
Her ne kadar BDP’liler onu, “Şimdiye kadar gelen başbakanların en acımasızı” diye tanımlıyorlarsa da..
Tam aksine, halkına en şefkatlisi o..
Eski başbakanlardan ayrı olarak, o; ağlıyor..
Siyasetçilerin birçoğundan farklı olarak; o gözyaşı akıtıyor..
Ona “Acımasız” diyenlerin hangisinin, “istismar ettikleri insanlar”ın cenazelerinde olsun, ağladıklarına şahit oldunuz?
Kaç tanesinin, kendi ailelerinin cenazelerinde, bırakın ağlamayı, en azından hüzünlendiklerini gördünüz..
Annesine ağlamayanlar, halkına ağlar mı?
Annesine acımayanlar, halkına acır mı?
Eski başbakanları, şöyle bir gözünüzün önüne getirin..
Sıra sıra dizin, yıllarca bu ülkeyi yönetenleri…
Sadece başbakanları değil.. Hatta cumhurbaşkanlarını..
Kaç tanesinin ağladığını hatırlıyorsunuz?
İsmet İnönü’ler..Süleyman Demirel’ler.. Bülent Ecevit’ler..
Değil ağlamalarını, “Çoğunun adını bile hatırlamıyoruz.. Cemal Gürsel’lerin, Cevdet Sunay’ların, Fahri Korutürk’lerin neyini hatırlayacağız ki?” diyeceksiniz..
Doğrudur..
Bu ülke insanlarının değerlerine düşman olan yöneticiler, unutulmaya her zaman mahkumdurlar..
Cenazesi ile, düğünü ile.. Doğumu ile, hayatı ile.. Okul hayatı ile, aile hayatı ile.. Bire bir halkın içinden olanlar ise.Her zaman hatırlanırlar..
Birileri, istedikleri kadar, kendi zalimlerine “Daha acımasızları var” diye övgü düzsünler..
İstedikleri kadar, “ak”ı “kara” gibi göstermeye çalışsınlar..
Ağlamak, insani bir haslettir..
Ağlayanlar/ağlayabilenler, insanlığı temsil ederler..
Ağlayanların ciğeri yanar..
Ağlayanların vicdanı sızlar..
Kürt çocuğu için de ciğeri yanar.. Türk çocuğu için de vicdanı sızlar..
Kim ne derse desin..
Dünkü cenaze namazı, büyük mesajlar taşıyordu..
Tüm halkımız, o mesajı almıştır..
Birilerinin, daha işbaşına bile gelmeden çattıkları kaşın tam aksine, bakın Başbakan, halkın içinde ne kadar güleç..
Aynı o güleç yüz, üç dakika sonrasında, imamın “Hakkınızı helal ediniz” çağrısında, ne kadar ağlamaklı..
“Hakkınızı helal ediniz” denirken ağlayan bir başbakan, hak yemez!
Ağlayan başbakanın sırtı yere gelmez.