BİZİM ZAMANIMIZDA – 1950 VE 1980 ARASI JENERASYONU…..
1 – Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2 – Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3 – Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.
4 – Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu…
5 – Kasksız bisiklete biniliyordu.
6 – Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu…
7 – Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.
8 – Ceptelefonu yoktu…Hiçkimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu.İnanılmaz!!!
9 – Okul öğlen bitiyordu ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk…
10 – Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu….
11 – Kendimizden başka kimse sorumlu değildi…
12 – Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı, çünkü hep dışarda oynardık aktif olarak …
13 – Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk, aynı bardaktan içebiliyorduk ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
14 – Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız, Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız yoktu..Onun yerine arkadaşlarımız vardı bolca…
15 – Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!
16 – Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada!, Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu?
Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.
17 – Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu.
18 – Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.
19 – Özgürlüğümüz, üzüntülerimiz, başarılarımız, görevlerimiz vardı ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.
SORU: 50- 60- 70 veya 80 li yıllarda mı büyüdün ..?
Nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık?
Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik?
Sende bu jenerasyondan mısın?
Yanıtın evet ise, bu mesajı yaşıtlarına gönder veya çocuklarına ve yeğenlerine, geçmişte nasıl yaşamışız bir fikirleri olsun..
Büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar.
Fakat çok güzel ve mutlu yaşadık! değil mi?
ANKARA 21.12.2022
