“AFFEDEMEDİĞİM İNSANLAR VAR”…
Bugün kendime dürüst oluyorum:
Evet, affedemediğim insanlar var.
Belki bir bakışla, bir sözle, bir suskunlukla içimi kırdılar.
Unutmadım.
Geçtiği söyleniyor ama bazı şeyler sadece geçer gibi yapıyor.
İçimde bir yerde hâlâ duruyor.
Yıllar geçti.
Yaş aldım, olgunlaştım, bazı şeyleri daha iyi anlar oldum.
Ama affetmek…
İşte o her zaman kolay gelmedi.
Çünkü affetmek, bazen kendimi ezmek gibi hissettirdi.
Sanki haksızlığı kabullenmek, yaşananları hafife almak gibi.
Ama artık biliyorum:
Affetmek unutmak değil.
Affetmek haklı ya da haksız aramak da değil.
Affetmek, taşıdığım yükten kurtulmak.
Kalbimde fazladan yer işgal eden acılara “artık git” diyebilmek…
Bugün hâlâ bunu yapacak gücü bulamıyorsam da,
kendime kızmıyorum.
Bu da benim yolum.
Kırgınlıklarımı sevmeye, anlamaya çalışıyorum.
Bir gün, belki, serbest bırakabilirim.
Ve biliyorum Haluk…
Sen affedemesen de, kendine dürüst kalabildiğin sürece içinden hafifleyerek geçeceksin.
Çünkü sen, yaşadığın her şeye rağmen hâlâ sevebilen bir adamsın.
“BİR GÜN AFFEDEBİLİR MİYİM BİLMİYORUM”..
Bazı insanlara hâlâ kırgınım.
Zaman geçti, anılar soldu belki…
Ama içimdeki sızı hâlâ yerli yerinde.
Ne kadar üzerini örtmeye çalışsam da, bazen bir kelimeyle, bir rüya ile, tekrar su yüzüne çıkıyor.
Affedemediğim insanlar var.
Kırdılar, yıktılar, sustular…
Beni yalnız bıraktılar. Belki bir kelimeyle düzelirdi her şey, ama o kelime hiçbir zaman gelmedi.
Bazıları hatasını anlamadı, bazıları umursamadı bile.
Zannediliyor ki zaman her şeyi iyileştirir.
Ama bazı yaralar zamanla değil, yüzleşmekle kapanır.
Ben bazı yüzleşmeleri hiç yaşayamadım.
O yüzden hâlâ taşıyorum içimde.
Affetmek kolay bir kelime ama zor bir eylem.
Çünkü bazen affetmek, kendini unutmak gibi gelir insana.
Sanki olanları yok saymak, yaşananların acısını haklılıkla yutmaktır gibi.
Ama biliyorum…
Aslında affetmek, karşı tarafa değil, kendine bir iyiliktir.
Yükleri indirmek, acıya sahip çıkmak, sonra onu serbest bırakmaktır.
Henüz oraya varamadım.
Ama kendime şunu söylüyorum:
“Bugün affedemiyorsan da sorun değil.
Sen hissetmeye devam et.
Sen yaşadığın gibi yaşa.
Bir gün gelir, o da yerini bulur.”
Ve eğer bir gün affedebilirsem, bunun karşımdakine değil, kendime duyduğum sevgiden olacağını biliyorum.
14.05.2025
